Professional
New member
Temmuz ayının da sonuna geldik. Neredeyse on güne yakın bir kısmı tatil ile geçen bu ay bitmiş olduğinde 2021 yılının yedi aylık sürecini tamamlamış olacağız. Her ne kadar iklim değişikliği niçiniyle şimdiden önümüzdeki sonbahar aylarının da sıcak geçeceğini kestirim etsek de yaz aylarının da üçte ikilik kısmı geride kalmış olacak.
kimi vakit bu tip periyotlarda tatil ve sıcağın yarattığı rehavet niçiniyle güya geçmiş hiç yaşanmamış üzere olabiliyor. Lakin son yedi ayda hatta ondan öncesinde yaşadıklarımızı asla unutmamalıyız. Hele bahis iktisat ise daima aklımızın bir kenarında kalmalı yaşananlar. Lakin bu biçimde yanlışlardan ders çıkarıp, doğruları yapmaya başlayabiliriz.
Bu yedi aylık süreçte neyi ya da neleri unutmamalıyız?
örneğin haziran ayı başına kadar kısmi ve tam kapanma tedbirleriyle konutta kalmak zorunda olduğumuzu unutmamamız lazım. Salgının hepimizin ömründe yarattığı kayıpları, hasarları daima aklımızda tutmamız gerekiyor. Sıhhat telaşı, ekonomik kaygılar derken aşı tedarikinin gecikmesi niçiniyle sıhhat ve geçim ortasına sıkıştırıldığımızı unutmamalıyız.
bu vakitte birkaç müteahhit şirkete milyarlarca lira ödeme yapılırken koca ülkenin bütçesinden binlerce esnafa, milyonlarca fakire on-on beş milyar TL’nin haricinde bir takviye ayrılmadığını hatırımızda tutmalıyız. bu vakitte salgın yayılırken siyasetçilerin bilhassa de iktidar partisinin kongrelerine orta vermeden salonlarda lebalep toplantılar yaptığını unutmamalıyız.
aslına bakarsan enflasyon altında ezilen milyonlarca çalışanın işsizlik tehlikesiyle karşı karşıya kaldığı bir periyotta günlük 50 TL’lik fiyatsız müsaade uygulamasına mahkum edildiğini unutmamalıyız. Temmuz ayı geldiğinde artık her şey olağanlaştı, kısa çalışma ödeneği ve nakdi dayanak fiyatı uygulaması bitmiş oldu dendiğini aklımızda tutmalıyız. Milyonlarca insanın o günden itibaren önümüzdeki devirde işini kaybetme riski ile karşı karşıya kaldığını bilmeliyiz.
Aşılamanın hızlandığı Haziran ayı başından bu yana yanlışsız düzgün bir kampanya yapılmadığını hatırlamalıyız. Hala Türkiye’de milyonlarca insanın aşıdan uzak durduğunu, bu sürecin aksine çevrilmesi için atılması gereken adımların atılmadığını aklımızdan çıkarmamalıyız.
Temmuz ayı itibariyle güya salgın bitmiş üzere bir yol haritası çizildiğini, dört binlere kadar gerilemiş günlük hadise sayılarının koşa koşa yirmi binlere gittiğini görmeliyiz.
Başta Rusya olmak üzere Türkiye’ye daha fazla turist gelsin diye hudutlarımızı gelene geçene hala açık tuttuğumuzu hatırlamalıyız. bu vakitte vatandaş meskene hapsedilirken, bu ülkeyi gezmeye gelen turistlerin bizden hayli daha fazla bu ülkeye sahip olduğunu gördüğümüzü unutmamalıyız. Yaşanan ekonomik krize tahlil bulamayanların turizme el bağlamak durumunda kaldığını, hatta o denli ki kesim çalışanlarına “ben aşılandım” maskesi dağıtmaktan kamuoyu baskısı ile vazgeçtiğini hatırlamalıyız.
Daha burada sıralayabileceğim onlarca olay var. Onları da siz ekleyin…
Fakat bir tanesi var ki onu ayrıyeten yazmadan geçmek mümkün değil.
Kasım ayı başında değişen iktisat idaresinde en kıymetli adım TCMB’deki idare anlayışı değişikliği idi. TCMB Lideri Murat Uysal misyondan alınıp, yerine Naci Ağbal atanmıştı. Ağbal idaresindeki TCMB’nin uzun vakit daha sonra birinci kere dünyanın gerçeklerine uygun bir siyasetin işaretlerini vermeye başlamıştı. Kasım ayında 8,50’nin üzerine bakılırsan Dolar/TL yılbaşında 7,40’lara daha sonrasında ise 6,90’lara kadar gevşemişti. daha sonrasında niye olduğunu anlamadığımız (!) bir biçimde Ağbal bir gecede misyondan alındı.
Ortadan geçen dört ayda hem enflasyon yükselmeye devam etti, hem faiz yüksek kaldı birebir vakitte TL’nin paha kaybı sürdü.
İmkansızı başardık anlayacağınız.
Bir gecelik kararların bedelini bir daha biz ödedik. Bu bedeli niçin ödediğimizi dahi anlamadan ödedik tıpkı vakitte.
Her ne olursa olsun bu da aklımızda kalsın. Bunu da unutmayalım!
Bu yaz sıcağında, bu tatil rehavetinde dahi unutmayalım!
kimi vakit bu tip periyotlarda tatil ve sıcağın yarattığı rehavet niçiniyle güya geçmiş hiç yaşanmamış üzere olabiliyor. Lakin son yedi ayda hatta ondan öncesinde yaşadıklarımızı asla unutmamalıyız. Hele bahis iktisat ise daima aklımızın bir kenarında kalmalı yaşananlar. Lakin bu biçimde yanlışlardan ders çıkarıp, doğruları yapmaya başlayabiliriz.
Bu yedi aylık süreçte neyi ya da neleri unutmamalıyız?
örneğin haziran ayı başına kadar kısmi ve tam kapanma tedbirleriyle konutta kalmak zorunda olduğumuzu unutmamamız lazım. Salgının hepimizin ömründe yarattığı kayıpları, hasarları daima aklımızda tutmamız gerekiyor. Sıhhat telaşı, ekonomik kaygılar derken aşı tedarikinin gecikmesi niçiniyle sıhhat ve geçim ortasına sıkıştırıldığımızı unutmamalıyız.
bu vakitte birkaç müteahhit şirkete milyarlarca lira ödeme yapılırken koca ülkenin bütçesinden binlerce esnafa, milyonlarca fakire on-on beş milyar TL’nin haricinde bir takviye ayrılmadığını hatırımızda tutmalıyız. bu vakitte salgın yayılırken siyasetçilerin bilhassa de iktidar partisinin kongrelerine orta vermeden salonlarda lebalep toplantılar yaptığını unutmamalıyız.
aslına bakarsan enflasyon altında ezilen milyonlarca çalışanın işsizlik tehlikesiyle karşı karşıya kaldığı bir periyotta günlük 50 TL’lik fiyatsız müsaade uygulamasına mahkum edildiğini unutmamalıyız. Temmuz ayı geldiğinde artık her şey olağanlaştı, kısa çalışma ödeneği ve nakdi dayanak fiyatı uygulaması bitmiş oldu dendiğini aklımızda tutmalıyız. Milyonlarca insanın o günden itibaren önümüzdeki devirde işini kaybetme riski ile karşı karşıya kaldığını bilmeliyiz.
Aşılamanın hızlandığı Haziran ayı başından bu yana yanlışsız düzgün bir kampanya yapılmadığını hatırlamalıyız. Hala Türkiye’de milyonlarca insanın aşıdan uzak durduğunu, bu sürecin aksine çevrilmesi için atılması gereken adımların atılmadığını aklımızdan çıkarmamalıyız.
Temmuz ayı itibariyle güya salgın bitmiş üzere bir yol haritası çizildiğini, dört binlere kadar gerilemiş günlük hadise sayılarının koşa koşa yirmi binlere gittiğini görmeliyiz.
Başta Rusya olmak üzere Türkiye’ye daha fazla turist gelsin diye hudutlarımızı gelene geçene hala açık tuttuğumuzu hatırlamalıyız. bu vakitte vatandaş meskene hapsedilirken, bu ülkeyi gezmeye gelen turistlerin bizden hayli daha fazla bu ülkeye sahip olduğunu gördüğümüzü unutmamalıyız. Yaşanan ekonomik krize tahlil bulamayanların turizme el bağlamak durumunda kaldığını, hatta o denli ki kesim çalışanlarına “ben aşılandım” maskesi dağıtmaktan kamuoyu baskısı ile vazgeçtiğini hatırlamalıyız.
Daha burada sıralayabileceğim onlarca olay var. Onları da siz ekleyin…
Fakat bir tanesi var ki onu ayrıyeten yazmadan geçmek mümkün değil.
Kasım ayı başında değişen iktisat idaresinde en kıymetli adım TCMB’deki idare anlayışı değişikliği idi. TCMB Lideri Murat Uysal misyondan alınıp, yerine Naci Ağbal atanmıştı. Ağbal idaresindeki TCMB’nin uzun vakit daha sonra birinci kere dünyanın gerçeklerine uygun bir siyasetin işaretlerini vermeye başlamıştı. Kasım ayında 8,50’nin üzerine bakılırsan Dolar/TL yılbaşında 7,40’lara daha sonrasında ise 6,90’lara kadar gevşemişti. daha sonrasında niye olduğunu anlamadığımız (!) bir biçimde Ağbal bir gecede misyondan alındı.
Ortadan geçen dört ayda hem enflasyon yükselmeye devam etti, hem faiz yüksek kaldı birebir vakitte TL’nin paha kaybı sürdü.
İmkansızı başardık anlayacağınız.
Bir gecelik kararların bedelini bir daha biz ödedik. Bu bedeli niçin ödediğimizi dahi anlamadan ödedik tıpkı vakitte.
Her ne olursa olsun bu da aklımızda kalsın. Bunu da unutmayalım!
Bu yaz sıcağında, bu tatil rehavetinde dahi unutmayalım!