Professional
New member
Toprak Mahsülleri Ofisi (TMO), mısır hasadının son günleri yaklaşmasına karşın hala alım fiyatı açıklamadı. Hasat devri devam ederken de 14 Ekim’de 325 bin ton mısır ithal eden TMO, 19 Ekim’de de dış alım yaptığını duyurdu.
Şanlıurfa’da çiftçilik yapan Haydi Karakeçili, “Tam hasat devrindeyiz fiyat açıklanmamış. Fiyat açıklanmadan, üç tane özel firmaya mahkum, çiftçi. Onlara vermek zorunda. Öteki da alıcı yok” diyerek TMO’ya reaksiyon gösterdi.
140 dönümlük yerinde mısır ekimi yapan Karakeçili, şunları söylemiş oldu:
“Tam mısır yetişme devrinde elektrik kesintileri, keyfi muameleler… Günde 10 saate varan elektrik kesintilerine maruz kalıyoruz. bu biçimde olunca mısır üretiminde rekolteler düşüyor.
Şanlıurfa, mısır üretiminin ağır olduğu bir bölge. Tam hasat periyodu fiyat açıklanmamış. Kurumuş artık, fiyatın açıklanmasını bekliyoruz. Fiyat açıklanmadan, üç tane özel firmaya mahkûm çiftçi. Onların belirlediği fiyat her neyse, çiftçiler büsbütün onlara mahkûm. Onlara vermek zorunda. Diğer da alıcı yok. Mısırı bekletme, durdurma, depolama bahtınız yok. Mısır rutubetli bir eser. 24 saat saklandığında çabucak bozuluyor. Bunu fırsat bilen alıcı firmalar, devlet kontrolü olmaksızın büsbütün keyfi muameleyle fiyat dayatıyor, fiyat belirliyor. Şu an 2 bin 500 TL’ye fiyat açıklanmış.”
Kuraklık niçiniyle sulamada sondaj kuyuları kullanmak zorunda kaldıklarını lisana getiren çiftçi, şunları söylemiş oldu:
“Bu kuyular olmasaydı beşerler değil hayvanlar bir gram ot yemeye bulamayacaktı. Ancak ne yazık ki devletimiz bunları bize kapattırmaya çalışıyor. Bizde bunların pek meraklısı değiliz. Baraj burada bize 30 kilometre uzakta bize suyu versinler, biz de bunları kazmayalım. Bu kuyunun maliyeti 300 bin lira. Tahminen ikiye katlanmıştır şu an.”
‘DESTEKLEMELERİ GÖRMEDEN DEDAŞ ALIP GÖTÜRÜYOR’
Haydi Karakeçili; mazot parası, girdi maliyetiyle birlikte 180 bin lira masrafı olduğunu, 125 bin lira da elektrik faturası geldiğini aktardı.
Çiftçi Karakeçili, “halbuki 10 sene evvel çiftçinin kurtarıcısıydı mısır” diyor. Ziraî dayanaklarına Dicle Elektrik Dağıtım Anonim Şirketi’nin (DEDAŞ) el koyduğunu tabir eden Karakeçili, şöyleki konuştu:
“Ne kadar destekleme alıyoruz, ne gelirimiz var? Hiç görmeden DEDAŞ alıp gdolayıyor. Şu an mallarımız traktörlerimiz mülklerimiz DEDAŞ’tan dolayı icra durumda. Benim bu tarladan 200 bin lira alacağım brüt. TEDAŞ’tan benden istenilen 200 bin. Keyfi yazılan faturalar. Bir düzenleme yok, denetleme düzeneği yok. Bana 200 bin yazıyor. Ona 40 bin yazıyor. Ona 500 bin yazıyor. Ona 1 milyon lira yazıyor. Kime ne tutturduysa. O denli bir keşmekeşin içerisindeyiz. Şu an en sağlıklı sistem budur. Bundan vazgeçersek hepimizi aç kalırız.”
‘TEFECİ BİLE PARA VERMİYOR’
Şanlıurfa Ziraat Mühendisleri Odası Lideri Abdullah Melik ise 2020 ve 2021 yılında önemli bir kuraklık olduğunu bu niçinle Şanlıurfa, Diyarbakır, Mardin’de kırmızı mercimekte yüzde 90, hububatta yüzde 75’lere varan rekolte düşüklüğü yaşandığını söylemiş oldu.
Melik, kuraklığın çiftçileri önemli manada mağdur ettiğini belirten Melik şu biçimde konuştu:
“Çiftçi tarlasını boş biçimde bırakmış durumda zira; mazot alacak parası yok. 2022 yılına çiftçilerin başlayabilmesi için devletin bir an evvel kuraklıkta destekleme verecekti. çabucak hemen bu desteklemelerde verilmedi. Üreticiler eserini hasat edemediği için bankalardan kredi de çekemiyorlar. Tefeciler de çiftçilere para vermiyor.
Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde tohumumuz var, toprağımız var. Lakin sulayamıyoruz. Sulayabilmemiz için GAP’ın bir an evvel bitmesi gerekiyor. 2, 2 milyon hektar araziyi sulayamıyoruz. Kuraklıktan da önemli manada etkileniyoruz. GAP’la sulanmış olsa 3,5 milyon beşere iş imkânı sağlanmış olacak. Gübreler yüzde 250 varan gübre artışı kelam konusu. Bugün bir kilo DAP’ın fiyatı 7 bin 400 liraya satılıyor. Üre ise 8 bine yaklaştı. Tohumu ise bedavaya vermesi lazım. Yoksa çiftçilerimiz üretim yapamayacak.
Urfa’da DEDAŞ denen bir kamburumuz var. Çiftçilerimiz kendi kazmış oldukları derin kuyulardan elektrik gücüyle pamuk ve mısır ekmektedirler. Çiftçilerimiz, varlık içerisinde yokluk yaşıyor. Gücümüz var, güneşimiz var. Yerimiz, verimli topraklarımız var. Lakin üretim yapamıyoruz. Dışa bağımlı bir biçimde yaşıyoruz.”
Şanlıurfa’da çiftçilik yapan Haydi Karakeçili, “Tam hasat devrindeyiz fiyat açıklanmamış. Fiyat açıklanmadan, üç tane özel firmaya mahkum, çiftçi. Onlara vermek zorunda. Öteki da alıcı yok” diyerek TMO’ya reaksiyon gösterdi.
140 dönümlük yerinde mısır ekimi yapan Karakeçili, şunları söylemiş oldu:
“Tam mısır yetişme devrinde elektrik kesintileri, keyfi muameleler… Günde 10 saate varan elektrik kesintilerine maruz kalıyoruz. bu biçimde olunca mısır üretiminde rekolteler düşüyor.
Şanlıurfa, mısır üretiminin ağır olduğu bir bölge. Tam hasat periyodu fiyat açıklanmamış. Kurumuş artık, fiyatın açıklanmasını bekliyoruz. Fiyat açıklanmadan, üç tane özel firmaya mahkûm çiftçi. Onların belirlediği fiyat her neyse, çiftçiler büsbütün onlara mahkûm. Onlara vermek zorunda. Diğer da alıcı yok. Mısırı bekletme, durdurma, depolama bahtınız yok. Mısır rutubetli bir eser. 24 saat saklandığında çabucak bozuluyor. Bunu fırsat bilen alıcı firmalar, devlet kontrolü olmaksızın büsbütün keyfi muameleyle fiyat dayatıyor, fiyat belirliyor. Şu an 2 bin 500 TL’ye fiyat açıklanmış.”
Kuraklık niçiniyle sulamada sondaj kuyuları kullanmak zorunda kaldıklarını lisana getiren çiftçi, şunları söylemiş oldu:
“Bu kuyular olmasaydı beşerler değil hayvanlar bir gram ot yemeye bulamayacaktı. Ancak ne yazık ki devletimiz bunları bize kapattırmaya çalışıyor. Bizde bunların pek meraklısı değiliz. Baraj burada bize 30 kilometre uzakta bize suyu versinler, biz de bunları kazmayalım. Bu kuyunun maliyeti 300 bin lira. Tahminen ikiye katlanmıştır şu an.”
‘DESTEKLEMELERİ GÖRMEDEN DEDAŞ ALIP GÖTÜRÜYOR’
Haydi Karakeçili; mazot parası, girdi maliyetiyle birlikte 180 bin lira masrafı olduğunu, 125 bin lira da elektrik faturası geldiğini aktardı.
Çiftçi Karakeçili, “halbuki 10 sene evvel çiftçinin kurtarıcısıydı mısır” diyor. Ziraî dayanaklarına Dicle Elektrik Dağıtım Anonim Şirketi’nin (DEDAŞ) el koyduğunu tabir eden Karakeçili, şöyleki konuştu:
“Ne kadar destekleme alıyoruz, ne gelirimiz var? Hiç görmeden DEDAŞ alıp gdolayıyor. Şu an mallarımız traktörlerimiz mülklerimiz DEDAŞ’tan dolayı icra durumda. Benim bu tarladan 200 bin lira alacağım brüt. TEDAŞ’tan benden istenilen 200 bin. Keyfi yazılan faturalar. Bir düzenleme yok, denetleme düzeneği yok. Bana 200 bin yazıyor. Ona 40 bin yazıyor. Ona 500 bin yazıyor. Ona 1 milyon lira yazıyor. Kime ne tutturduysa. O denli bir keşmekeşin içerisindeyiz. Şu an en sağlıklı sistem budur. Bundan vazgeçersek hepimizi aç kalırız.”
‘TEFECİ BİLE PARA VERMİYOR’
Şanlıurfa Ziraat Mühendisleri Odası Lideri Abdullah Melik ise 2020 ve 2021 yılında önemli bir kuraklık olduğunu bu niçinle Şanlıurfa, Diyarbakır, Mardin’de kırmızı mercimekte yüzde 90, hububatta yüzde 75’lere varan rekolte düşüklüğü yaşandığını söylemiş oldu.
Melik, kuraklığın çiftçileri önemli manada mağdur ettiğini belirten Melik şu biçimde konuştu:
“Çiftçi tarlasını boş biçimde bırakmış durumda zira; mazot alacak parası yok. 2022 yılına çiftçilerin başlayabilmesi için devletin bir an evvel kuraklıkta destekleme verecekti. çabucak hemen bu desteklemelerde verilmedi. Üreticiler eserini hasat edemediği için bankalardan kredi de çekemiyorlar. Tefeciler de çiftçilere para vermiyor.
Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde tohumumuz var, toprağımız var. Lakin sulayamıyoruz. Sulayabilmemiz için GAP’ın bir an evvel bitmesi gerekiyor. 2, 2 milyon hektar araziyi sulayamıyoruz. Kuraklıktan da önemli manada etkileniyoruz. GAP’la sulanmış olsa 3,5 milyon beşere iş imkânı sağlanmış olacak. Gübreler yüzde 250 varan gübre artışı kelam konusu. Bugün bir kilo DAP’ın fiyatı 7 bin 400 liraya satılıyor. Üre ise 8 bine yaklaştı. Tohumu ise bedavaya vermesi lazım. Yoksa çiftçilerimiz üretim yapamayacak.
Urfa’da DEDAŞ denen bir kamburumuz var. Çiftçilerimiz kendi kazmış oldukları derin kuyulardan elektrik gücüyle pamuk ve mısır ekmektedirler. Çiftçilerimiz, varlık içerisinde yokluk yaşıyor. Gücümüz var, güneşimiz var. Yerimiz, verimli topraklarımız var. Lakin üretim yapamıyoruz. Dışa bağımlı bir biçimde yaşıyoruz.”