Tabanları çimden dokunmuştu ve ayak parmaklarının arasındaki kayışlar onları ayakları üzerinde tutuyordu. Avrupa’nın en eski sandaletleri espadril ve parmak arası terlikleri andırıyor.
Aslında muhtemelen zamana karşı hiç dayanıklı değiller: Bu sandaletler bir sansasyon yaratıyor. 19. yüzyılda Endülüs’teki (İspanya) Cueva de los Murciélagos’ta (Yarasa Mağarası) madenciler tarafından bulundu.
Artık Universidad de Alcalá’dan tarihöncesi araştırmacısı Francisco Martínez Sevilla liderliğindeki bir ekip tarafından kesin olarak tarihlendirildiler. Buna göre sandaletlerin tarihi MÖ 4200 civarındadır. M.Ö. ve 6.200 yaşın biraz üzerindeki yaşıyla Avrupa’da türünün en eskisidir.
Organik madde çözünür
Ayakkabıları bu kadar özel kılan ne? Artık var bile olmamalılar. Mezolitik (Orta Taş Devri) avcı-toplayıcılarının kıyafet ve gündelik eşyaları yapmak için kullandıkları organik ve çabuk bozulan malzemeler yüzyıllar boyunca çürüyor.
Ayakkabılar söz konusu olduğunda, bilim adamları bunların yarım çim ve esparto otu olduğunu, yani işlenmesi kolay ve yırtılmaya karşı dayanıklı iki sert çim türü olduğunu keşfettiler.
Yarasa mağarasındaki buluntuların neden çürümediğini araştırmacılar şöyle açıklıyor: Mağara, rüzgârın sürekli estiği derin bir boğazın yamacında yer alıyor. Taslak mağarayı kurutur ve aynı zamanda onu kalıcı olarak soğutur. Bu, organik maddelerin korunması için mükemmel koşulların olduğu anlamına gelir.
19. yüzyılda açıldığında çok sayıda mumyalanmış cesedin de bulunduğu mağara, Taş Devri’nde insanların mezar yeri olarak kullanılmış olmalı. 1970’lerde, mağarada bulunan çok sayıda ahşap ve dokuma nesnenin tarihlendirmesi zaten C-14 yöntemi kullanılarak yapılmıştı ve bu tarihler artık Seville tarafından düzeltilip doğru bir şekilde sınıflandırıldı. Araştırma ekibi ayrıca mağaradaki bazı sepet objelerin M.Ö. 7500 yıllarına kadar uzandığını da buldu. M.Ö.
C-14 yöntemi nedir?
Buluntuların yaşını belirlemek için radyokarbon tarihleme veya radyokarbon tarihleme olarak da bilinen C-14 yöntemini kullananlar yalnızca arkeologlar değil. Araştırmacılar bu yöntemi küresel karbon döngüsünü incelemek için de kullanıyor. Atmosferin üst katmanlarında oluşan ve daha sonra Dünya üzerindeki tüm canlılar ve okyanuslar tarafından emilen belirli bir karbon izotopunun bozunmasına dayanır.
Sandaletlerin ilginç yanı taban ve bağcıkların tasarımıdır. Espadril (bugün de örgülü keten veya kenevir tabanlı) ve parmak arası terlik karışımını anımsatıyorlar. Sandaletler muhtemelen başparmak ile ikinci ayak parmağı arasındaki bir kayış ve ayak bileği etrafındaki bağcık, tabanı ayakta tutacak şekilde çalışıyordu.
Hafif sandaletler her zaman dövülmüş bitki liflerinden yapılırdı. Uzmanlar “Science Advances” dergisindeki çalışmalarında bu durumun malzemeyi daha esnek hale getirdiğini, “esnek ve giymenin rahat olması gerektiğinden doğrudan işlevle ilgili olabileceğini” yazıyorlar.