Samuag
New member
bir müddetdir geçimsizlik yaşayan çift Aile Mahkemesi’ne müracaat ederek karşılıklı boşanma davası açtı. Aile Mahkemesi; erkeği ağır, hanımı yavaşça kusurlu kabul ederek her iki tarafın davasının kabulü ile boşanmalarına karar verdi. Davacı-karşı davalı erkek istinaf kanun yoluna başvurdu.
Bölge Adliye Mahkemesi, iki tarafı da eşit kusurlu saydı. Erkeğin, ‘sürekli akşamları iş çıkışından daha sonra annesinin meskenine giderek bu durumu alışkanlık haline getirmek, konutun muhtaçlıklarını gidermeyerek birlik misyonlarını yerine getirmemek ve konutu terk etmek’ hareketleri kusur sayıldı.
bayanın ise birinci derece mahkemesince kusur olarak kendisine yüklenen ve istinaf müracaatında bulunmadığından kendisi bakımından katılaşan ‘evin anahtarlarını değiştirmek, eşinin eşyalarını toplayarak çöpe atmak’ biçimindeki davranışları kusur sayıldı. sonucu iki taraf avukatı da temyiz edince devreye Yargıtay 2. Hukuk Dairesi girdi.
Kocanın her akşam iş çıkışı annesini ziyarete gitmesinin boşanma niçini sayıldığı Yargıtay sonucunda, “Mahkemece belirlenen ve gerçekleşen öteki kusurlu davranışlara bakılırsa erkeğin boşanmaya niçiniyet veren hadiselerde bayana nazaran daha fazla kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bu konu gözetilmeden yanılgılı kıymetlendirme kararı tarafların eşit kusurlu olduklarının kabulü yanlışsız olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
Boşanmaya sebep olan hadiselerde davacı-karşı davalı erkek daha fazla kusurlu olduğundan, boşanma yüzünden mevcut ve beklenen menfaatleri zedelenen davalı-karşı davacı bayan faydasına Türk Uygar Kanunu’nun 174/1. hususu yeterince uygun ölçüde maddi tazminat takdir edilmesi gerekir.
bayanın bu isteğinin yanlışlı kusur belirlemesine bağlı olarak reddi hakikat görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir” denildi.
Bölge Adliye Mahkemesi, iki tarafı da eşit kusurlu saydı. Erkeğin, ‘sürekli akşamları iş çıkışından daha sonra annesinin meskenine giderek bu durumu alışkanlık haline getirmek, konutun muhtaçlıklarını gidermeyerek birlik misyonlarını yerine getirmemek ve konutu terk etmek’ hareketleri kusur sayıldı.
bayanın ise birinci derece mahkemesince kusur olarak kendisine yüklenen ve istinaf müracaatında bulunmadığından kendisi bakımından katılaşan ‘evin anahtarlarını değiştirmek, eşinin eşyalarını toplayarak çöpe atmak’ biçimindeki davranışları kusur sayıldı. sonucu iki taraf avukatı da temyiz edince devreye Yargıtay 2. Hukuk Dairesi girdi.
Kocanın her akşam iş çıkışı annesini ziyarete gitmesinin boşanma niçini sayıldığı Yargıtay sonucunda, “Mahkemece belirlenen ve gerçekleşen öteki kusurlu davranışlara bakılırsa erkeğin boşanmaya niçiniyet veren hadiselerde bayana nazaran daha fazla kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bu konu gözetilmeden yanılgılı kıymetlendirme kararı tarafların eşit kusurlu olduklarının kabulü yanlışsız olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
Boşanmaya sebep olan hadiselerde davacı-karşı davalı erkek daha fazla kusurlu olduğundan, boşanma yüzünden mevcut ve beklenen menfaatleri zedelenen davalı-karşı davacı bayan faydasına Türk Uygar Kanunu’nun 174/1. hususu yeterince uygun ölçüde maddi tazminat takdir edilmesi gerekir.
bayanın bu isteğinin yanlışlı kusur belirlemesine bağlı olarak reddi hakikat görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir” denildi.