Professional
New member
GAZİANTEP Nizip’te Belkıs köyünde, Zeugma harabelerinin bulunduğu bölgede, sahibi olduğu tarım topraklarında sulu tarım yapmak için harekete geçiyor Ömer Okan. bu biçimdeın teknolojisinde ‘bu işi yapamazsın, olmaz’ diyenlere inat, Fırat ırmağından su çekmek için çalışmalara başlıyor ve tarım yerlerine suyu çekecek mekanizmayı kurmak için daima Nizip’ten Gaziantep’e gidiyor. Var gücüyle başladığı işi bitirmeye çalışıyor. Biri 6, biri 3, öteki ise 1 yaşında çocukları olan Ömer Okan, bir daha bir gün Gaziantep’e hakikat yola çıkıyor. Fakat o gün meskene dönemiyor, yolda geçirdiği trafik kazasında ömrünü kaybediyor. çabucak hemen çocukları küçük, neredeyse babalarını hiç hatırlamıyorlar bile. İşte o çocuklardan biri büyüyor ve Türkiye’de en hayli tanınan iş insanlarından biri oluyor…
ANNEM ÇOK GÜÇLÜ BİR BAYANDI
BU hafta ‘Doğduğum konut nasıldı’ köşesi için Tuzla’daki Okan Üniversitesi’nde, Okan Üniversitesi Mütevelli Heyeti Lideri ve Okan Holding İdare Şurası Lideri Bekir Okan ile beraberyiz. çabucak hemen 3 yaşındayken babasını kaybeden Bekir Okan şimdilerde iş hayatında 50’nci yılını kutluyor. Bekir Okan ile doğduğu meskeni, çocukluğunu, hayallerini ve maksatlarını konuşuyoruz. birinci vakit içinderda doğduğu konutu, çocukluğunu aile yaşantısını anlatmasını istiyoruz Bekir Okan’dan. Birinci cümleler ağzından dökülürken, daha 3 yaşındayken babasını kaybettiğini söylüyor. Nasıl vefat ettiğini anlatırken, duygulanıyor ve “Ben babamı hiç hatırlamıyorum” diyor… 12 Nisan 1950 doğumlu Bekir Okan, ailenin ikinci çocuğu, daha sonrasında bir kardeşi daha oluyor, toplam 3 kardeşler. “Babamızı erken yaşta kaybettik lakin fazlaca geniş bir ailemiz vardı. Annem de epey kuvvetli bir bayandı. Tüm ailemiz bize babasızlığımızı hissettirmemek için çalışıyordu. Amcalarım, dayılarım, teyzelerim kimlerle bir ortaya gelsek, evvel bizleri kucaklarına alıyor, evvel bizi seviyorlardı. Lakin ne olursa olsun ‘babasızlık’ bende hayli büyük tesir bıraktı. Babamı sorduklarında beni ağlama tutardı. O niçinle ilkokula başladığımda okula gitmiyordum. Okul bitene kadar dışarıda geziyor ve daha sonrasında konuta dönüyordum, o yıl sınıfta kaldım. daha sonrasında durumu kabullendim ve sınıflarımı birincilikle bitirmeye başladım” diyor Bekir Okan.
ÇİMLERE UZANIR YILDIZLARI SAYARDIK
ANLATMAYA şöyleki devam ediyor Bekir Okan: “6 odalı taş bir meskende dünyaya geliyorum. Yeşilliklerin, fıstık ve meyve ağaçlarının olduğu bir bölgedeyiz. Şimdilerde 400 bini aşkın nüfusu olan Nizip’te dünyaya geliyorum. bu biçimdelardaki nüfusu ise 15 binlerde, küçük bir yer yani. Konutumuzda anneannem, annem ve kardeşlerim kalıyorduk. Mutfağı, banyosu ve kileri olan bir konuttu, altımızda ise her daim ortasında keçi ya da koyunların olduğu bir ağıl bulunuyordu. Her ne kadar bu konutta yaşasak da fazlaca yakınlarda akrabalarımızın de meskenleri vardı. Daima onları ziyaret ederdik. Bizleri el üstünde fiyatlardı. Babamızı erken yaşta kaybeden çocuklar olsak da, kalabalık bir aile olduğumuz için kimi düşüncelerimizi rahatça aşabiliyorduk. Nizip’in bir tarafında anne tarafım, öbür tarafında ise baba tarafım oturuyordu. Tüm günümüz o mahallede, kuzenlerimle, arkadaşlarımla oynayarak geçiyordu. Her hafta sonu tüm akrabalar dayılarımın kamyonuna doluşur, bağa-bahçeye giderdik. Kardeşlerim, kuzenlerim daima bir aradaydık. birlikte oynar, birlikte eğlenirdik. Hatta tüm çocuklar bir ortada çimlere uzanır, yıldızları sayardık.” ‘Peki o konut hala duruyor mu’ diye soruyoruz. “Ev hala ayakta. Artık akrabalarımız orada yaşıyor. Biz de her yıl doğduğumuz toprakları ziyaret etmeye çalışıyoruz.”
İŞ HAYATINA BUZ KALIBI SATARAK BAŞLADIM
ÇOCUKLUK senelerına geçiş yapıyoruz. Okulların tatil periyoduna girmesiyle birlikte arkadaşlarıyla birlikte top peşinde koşturmaya başlıyor. bir daha büyük bir heyecanla top oynanırken, topu biri eline alıyor. Bekir Okan, sesleniyor: “Doğan ağabey topu ver de oyunumuza devam edelim.” Fakat top gelmiyor. Topu eline alıp, oyunu durduran kişi ise Bekir Okan’ın kuzeni. “Kuzenim Doğan ağabey ‘sen burada ne yapıyorsun’ diye sordu. Top oynadığımızı söyleyince, ‘artık senin çalışman lazım’ dedi. Dalga geçiyor diye düşündüm lakin çok ciddiydi. Daha beşinci sınıfa yeni geçecektim, ne yapacağımı sordum. Nizip’te bu biçimdelar buzdolabı yoktu. Kalıpla buz yapan buz fabrikaları vardı. Oradan buz alıp, kasabada satmamı istiyordu. Kendisi de buz fabrikasının sahibiydi. Nizip’in tek buz fabrikasıydı. Yanıma diğer bir kuzenimi aldım ve dedesinin eşeğiyle buz kalıplarını getirip satmaya başladık. Daha birinci günden para kazanmıştık.” Birinci işinden para kazanmayı başaran Bekir Okan, o senelerda avukat olan dayısına da yardım ediyor. daha sonrasında Nizip’te tüccarlık yapan amcasının yanında çalışıyor. Birinci çek karnesiyle de amcasının yanında tanışıyor. Daha epey küçük yaşlarda sorumluluk almaya, ömrü öğrenmeye başlıyor…
KİŞİLİĞİM ÖĞRETMEN OKULUNDA OLUŞTU
ORTAOKUL’dan daha sonra birinci vakit içinderda sanat okuluna gönderiliyor Bekir Okan lakin burayı daha birinci günden bırakıyor. Tıpkı periyotta öğretmen okulunun imtihan sonuçları açıklanıyor ve Gaziantep’teki öğretmen okuluna gidiyor. “Bu okulun kişiliğimin gelişmesine hayli büyük yararı oldu. Hatta daha sonrasında eşim olacak Meral hanımla da lisede tanıştık” diyor ve anlatmaya devam diyor: “Öğretmenlerimin bana epey büyük katkısı oldu. Sporu da orada sevdim. Voleybol, basketbol, masa tenisi tüm sporlarla ilgileniyor, dereceler kazanıyordum. Özgüvenim o senelerda oluşmaya başladı aslında. Hayata olumlu bakmayı orada öğrendim. ‘Başarılı olmak için çalışmak zorundasın’. Okulumuzda bize bunu aşıladılar. Ben de oradan öğrendiklerimi hala uyguluyorum. İş ömründe da çalışkan olacaksın ve güzel bir grup kuracaksın ki başarıyı yakalayabilesin.”
BİR ÖĞRETMENE KIZDIM DERSHANECİLİĞİ BIRAKTIM
ÖĞRETMEN okulunun akabinde Gazi Üniversitesi matematik kısmını kazanıyor Bekir Okan, üniversitenin akabinde birinci nazaranv yeri ise Diyarbakır oluyor. 6 ay çalıştıktan daha sonra “Memurluk bana nazaran değil” diyerek memleketinin yolunu tutuyor. İthalat, ihracat işleri yapmak istiyor. Lakin daha sonrasında Gaziantep’te üniversiteye hazırlık dershanesi olmadığını fark ediyor. Mevzuyu annesine açıyor ve dayanak istiyor. “Annem hiç itiraz etmedi ve bana takviye oldu. ‘Ne yapmak istiyorsan, arkandayım’ dedi. Gereksinimlerimi karşılamak için bir tane zeytin bahçesini sattı ve bana 50 bin TL verdi. 1970’li yılların başıydı ve annemin bana verdiği para ile dershaneyi açmak için kolları sıvadım. 5 yıl boyunca dershanecilik yaptım. Bu işi yaparken, ticarete de atılmıştım. Zeytinyağı ticareti yapıyordum. Lakin daha sonrasında bir öğretmene kızarak dershaneciliği bıraktım. Dershanede, çocuklara ders anlatması gereken saatte öbür işler yapıyordu. Bunu kaldıramadım. Çok da güzel para kazanıyorduk lakin artık geri dönüş yoktu. İşte o senelerda bize babasızlığımızı hissettirmemeye çalışan annemin zeytinliği satarak verdiği para ile bugünkü Okan Grubu’nun da
temeleri atılmış oldu.”
TURGUT ÖZAL ÇAĞIRDI VE TURİZM BÖLÜMÜNE GİRDİK
daha sonraSINDA inşaat işlerine başlıyor Bekir Okan. Dershanecilikten kazandığı parayı buraya yatırıyor. Taahhüt işleri almaya başlıyor. Lakin durmuyor ve ‘Artık endüstrileşmenin vakti geldi’ diyor. Katma kıymeti yüksek işler yapmak için planlar yapıyor. Birinci iş olarak makarna üretmeye karar veriyor ve Beslen markası ile un, irmik, makarna tesisi kuruyor. 1978 yılında başlayan hazırlıklar 1982’de nihayete eriyor. “bu biçimde Türkiye’de bile yoktu. Fakat amaçlarımız büyüktü” diyerek Beslen’i anlatmaya başlıyor Bekir Okan: “12 Eylül daha sonrasında açılan birinci fabrikalardan bir tanesiydi. Bu manada da özel bir yere sahipti. Çağının ötesinde, son teknolojiyle donatılmış bir fabrikaydı. hiçbir fabrikada mühendis yokken üretimi mühendislere emanet ettim. Üretim ve satışlarımız fazlaca uygundu. O devirlerde bölgeye basketbolu getirdik. Beslen basketbol grubunu kurduk ve büyük muvaffakiyetler elde ettik. Beslen’den daha sonra Okan Tekstil’i kurduk. Turgut Özal devriydi, beni ve birtakım sanayicileri yanına çağırdı, ‘turizm işine gireceksiniz’ dedi. ‘Biz turizmden ne anlarız’ dedik lakin turizm işine ‘Marco Polo’ isimli otelimizle girmiştik artık. Her şey dahil sistemini uygulayarak o devir büyük fark yarattık. yıllar ortasında bir fazlaca farklı ülkede de yatırımlarımız oldu. Bir otel de Kazakistan’da açtık. Bize her manada Turgut Özal takviye olmuştur. Hatta yabancı lisanımız makus olduğu için bir hayli ülkede bize tercümanlık bile yapmıştır. Hakkını ödeyemeyiz.”
ARTIK ÇOCUKLAR İŞLERİ DEVRALMAYA BAŞLIYOR
1971’de dershane ile başlayan iş hayatına Okan Üniversitesi’ni ekliyor Bekir Okan, şimdilerde işlerin başına yavaş yavaş çocuklarını getirmeye hazırlanıyor. 3 çocuğu olan Bekir Okan ile görüşmemizin sonlarına yanlışsız oğlu Can Özkan Okan ve kızı Işıl Okan Gülen geliyor. Cem Özkan Okan, Okan Kümesi bünyesindeki hastanelerin başında, Işıl Okan da üniversite ve kolejlerle ilgileniyor. Cem Özkan Okan, “Babam bizim yol göstericimiz. Onunla bir arada yürümeye devam ediyoruz. Bundan daha sonrası için gayemiz yurtharicinde büyümek. Bunun için çalışmalarımız devam ediyor” diyor. Işıl Okan Gülen da şunları söylüyor: “Babam daha çocuk yaşlardan beri bize fikirlerimizi sorardı. Ben 15 yıldır babamla birlikte çalışıyorum. Ondan epey şey öğrendim. Artık üniversitede mütevelli heyet lider yardımcısıyım ve daha fazla sorumluluk almaya başladım. Babamla birlikte daha güzel noktalara gelmek için çalışıyoruz.”
ANNEM ÇOK GÜÇLÜ BİR BAYANDI
BU hafta ‘Doğduğum konut nasıldı’ köşesi için Tuzla’daki Okan Üniversitesi’nde, Okan Üniversitesi Mütevelli Heyeti Lideri ve Okan Holding İdare Şurası Lideri Bekir Okan ile beraberyiz. çabucak hemen 3 yaşındayken babasını kaybeden Bekir Okan şimdilerde iş hayatında 50’nci yılını kutluyor. Bekir Okan ile doğduğu meskeni, çocukluğunu, hayallerini ve maksatlarını konuşuyoruz. birinci vakit içinderda doğduğu konutu, çocukluğunu aile yaşantısını anlatmasını istiyoruz Bekir Okan’dan. Birinci cümleler ağzından dökülürken, daha 3 yaşındayken babasını kaybettiğini söylüyor. Nasıl vefat ettiğini anlatırken, duygulanıyor ve “Ben babamı hiç hatırlamıyorum” diyor… 12 Nisan 1950 doğumlu Bekir Okan, ailenin ikinci çocuğu, daha sonrasında bir kardeşi daha oluyor, toplam 3 kardeşler. “Babamızı erken yaşta kaybettik lakin fazlaca geniş bir ailemiz vardı. Annem de epey kuvvetli bir bayandı. Tüm ailemiz bize babasızlığımızı hissettirmemek için çalışıyordu. Amcalarım, dayılarım, teyzelerim kimlerle bir ortaya gelsek, evvel bizleri kucaklarına alıyor, evvel bizi seviyorlardı. Lakin ne olursa olsun ‘babasızlık’ bende hayli büyük tesir bıraktı. Babamı sorduklarında beni ağlama tutardı. O niçinle ilkokula başladığımda okula gitmiyordum. Okul bitene kadar dışarıda geziyor ve daha sonrasında konuta dönüyordum, o yıl sınıfta kaldım. daha sonrasında durumu kabullendim ve sınıflarımı birincilikle bitirmeye başladım” diyor Bekir Okan.
ÇİMLERE UZANIR YILDIZLARI SAYARDIK
ANLATMAYA şöyleki devam ediyor Bekir Okan: “6 odalı taş bir meskende dünyaya geliyorum. Yeşilliklerin, fıstık ve meyve ağaçlarının olduğu bir bölgedeyiz. Şimdilerde 400 bini aşkın nüfusu olan Nizip’te dünyaya geliyorum. bu biçimdelardaki nüfusu ise 15 binlerde, küçük bir yer yani. Konutumuzda anneannem, annem ve kardeşlerim kalıyorduk. Mutfağı, banyosu ve kileri olan bir konuttu, altımızda ise her daim ortasında keçi ya da koyunların olduğu bir ağıl bulunuyordu. Her ne kadar bu konutta yaşasak da fazlaca yakınlarda akrabalarımızın de meskenleri vardı. Daima onları ziyaret ederdik. Bizleri el üstünde fiyatlardı. Babamızı erken yaşta kaybeden çocuklar olsak da, kalabalık bir aile olduğumuz için kimi düşüncelerimizi rahatça aşabiliyorduk. Nizip’in bir tarafında anne tarafım, öbür tarafında ise baba tarafım oturuyordu. Tüm günümüz o mahallede, kuzenlerimle, arkadaşlarımla oynayarak geçiyordu. Her hafta sonu tüm akrabalar dayılarımın kamyonuna doluşur, bağa-bahçeye giderdik. Kardeşlerim, kuzenlerim daima bir aradaydık. birlikte oynar, birlikte eğlenirdik. Hatta tüm çocuklar bir ortada çimlere uzanır, yıldızları sayardık.” ‘Peki o konut hala duruyor mu’ diye soruyoruz. “Ev hala ayakta. Artık akrabalarımız orada yaşıyor. Biz de her yıl doğduğumuz toprakları ziyaret etmeye çalışıyoruz.”
İŞ HAYATINA BUZ KALIBI SATARAK BAŞLADIM
ÇOCUKLUK senelerına geçiş yapıyoruz. Okulların tatil periyoduna girmesiyle birlikte arkadaşlarıyla birlikte top peşinde koşturmaya başlıyor. bir daha büyük bir heyecanla top oynanırken, topu biri eline alıyor. Bekir Okan, sesleniyor: “Doğan ağabey topu ver de oyunumuza devam edelim.” Fakat top gelmiyor. Topu eline alıp, oyunu durduran kişi ise Bekir Okan’ın kuzeni. “Kuzenim Doğan ağabey ‘sen burada ne yapıyorsun’ diye sordu. Top oynadığımızı söyleyince, ‘artık senin çalışman lazım’ dedi. Dalga geçiyor diye düşündüm lakin çok ciddiydi. Daha beşinci sınıfa yeni geçecektim, ne yapacağımı sordum. Nizip’te bu biçimdelar buzdolabı yoktu. Kalıpla buz yapan buz fabrikaları vardı. Oradan buz alıp, kasabada satmamı istiyordu. Kendisi de buz fabrikasının sahibiydi. Nizip’in tek buz fabrikasıydı. Yanıma diğer bir kuzenimi aldım ve dedesinin eşeğiyle buz kalıplarını getirip satmaya başladık. Daha birinci günden para kazanmıştık.” Birinci işinden para kazanmayı başaran Bekir Okan, o senelerda avukat olan dayısına da yardım ediyor. daha sonrasında Nizip’te tüccarlık yapan amcasının yanında çalışıyor. Birinci çek karnesiyle de amcasının yanında tanışıyor. Daha epey küçük yaşlarda sorumluluk almaya, ömrü öğrenmeye başlıyor…
KİŞİLİĞİM ÖĞRETMEN OKULUNDA OLUŞTU
ORTAOKUL’dan daha sonra birinci vakit içinderda sanat okuluna gönderiliyor Bekir Okan lakin burayı daha birinci günden bırakıyor. Tıpkı periyotta öğretmen okulunun imtihan sonuçları açıklanıyor ve Gaziantep’teki öğretmen okuluna gidiyor. “Bu okulun kişiliğimin gelişmesine hayli büyük yararı oldu. Hatta daha sonrasında eşim olacak Meral hanımla da lisede tanıştık” diyor ve anlatmaya devam diyor: “Öğretmenlerimin bana epey büyük katkısı oldu. Sporu da orada sevdim. Voleybol, basketbol, masa tenisi tüm sporlarla ilgileniyor, dereceler kazanıyordum. Özgüvenim o senelerda oluşmaya başladı aslında. Hayata olumlu bakmayı orada öğrendim. ‘Başarılı olmak için çalışmak zorundasın’. Okulumuzda bize bunu aşıladılar. Ben de oradan öğrendiklerimi hala uyguluyorum. İş ömründe da çalışkan olacaksın ve güzel bir grup kuracaksın ki başarıyı yakalayabilesin.”
BİR ÖĞRETMENE KIZDIM DERSHANECİLİĞİ BIRAKTIM
ÖĞRETMEN okulunun akabinde Gazi Üniversitesi matematik kısmını kazanıyor Bekir Okan, üniversitenin akabinde birinci nazaranv yeri ise Diyarbakır oluyor. 6 ay çalıştıktan daha sonra “Memurluk bana nazaran değil” diyerek memleketinin yolunu tutuyor. İthalat, ihracat işleri yapmak istiyor. Lakin daha sonrasında Gaziantep’te üniversiteye hazırlık dershanesi olmadığını fark ediyor. Mevzuyu annesine açıyor ve dayanak istiyor. “Annem hiç itiraz etmedi ve bana takviye oldu. ‘Ne yapmak istiyorsan, arkandayım’ dedi. Gereksinimlerimi karşılamak için bir tane zeytin bahçesini sattı ve bana 50 bin TL verdi. 1970’li yılların başıydı ve annemin bana verdiği para ile dershaneyi açmak için kolları sıvadım. 5 yıl boyunca dershanecilik yaptım. Bu işi yaparken, ticarete de atılmıştım. Zeytinyağı ticareti yapıyordum. Lakin daha sonrasında bir öğretmene kızarak dershaneciliği bıraktım. Dershanede, çocuklara ders anlatması gereken saatte öbür işler yapıyordu. Bunu kaldıramadım. Çok da güzel para kazanıyorduk lakin artık geri dönüş yoktu. İşte o senelerda bize babasızlığımızı hissettirmemeye çalışan annemin zeytinliği satarak verdiği para ile bugünkü Okan Grubu’nun da
temeleri atılmış oldu.”
TURGUT ÖZAL ÇAĞIRDI VE TURİZM BÖLÜMÜNE GİRDİK
daha sonraSINDA inşaat işlerine başlıyor Bekir Okan. Dershanecilikten kazandığı parayı buraya yatırıyor. Taahhüt işleri almaya başlıyor. Lakin durmuyor ve ‘Artık endüstrileşmenin vakti geldi’ diyor. Katma kıymeti yüksek işler yapmak için planlar yapıyor. Birinci iş olarak makarna üretmeye karar veriyor ve Beslen markası ile un, irmik, makarna tesisi kuruyor. 1978 yılında başlayan hazırlıklar 1982’de nihayete eriyor. “bu biçimde Türkiye’de bile yoktu. Fakat amaçlarımız büyüktü” diyerek Beslen’i anlatmaya başlıyor Bekir Okan: “12 Eylül daha sonrasında açılan birinci fabrikalardan bir tanesiydi. Bu manada da özel bir yere sahipti. Çağının ötesinde, son teknolojiyle donatılmış bir fabrikaydı. hiçbir fabrikada mühendis yokken üretimi mühendislere emanet ettim. Üretim ve satışlarımız fazlaca uygundu. O devirlerde bölgeye basketbolu getirdik. Beslen basketbol grubunu kurduk ve büyük muvaffakiyetler elde ettik. Beslen’den daha sonra Okan Tekstil’i kurduk. Turgut Özal devriydi, beni ve birtakım sanayicileri yanına çağırdı, ‘turizm işine gireceksiniz’ dedi. ‘Biz turizmden ne anlarız’ dedik lakin turizm işine ‘Marco Polo’ isimli otelimizle girmiştik artık. Her şey dahil sistemini uygulayarak o devir büyük fark yarattık. yıllar ortasında bir fazlaca farklı ülkede de yatırımlarımız oldu. Bir otel de Kazakistan’da açtık. Bize her manada Turgut Özal takviye olmuştur. Hatta yabancı lisanımız makus olduğu için bir hayli ülkede bize tercümanlık bile yapmıştır. Hakkını ödeyemeyiz.”
ARTIK ÇOCUKLAR İŞLERİ DEVRALMAYA BAŞLIYOR
1971’de dershane ile başlayan iş hayatına Okan Üniversitesi’ni ekliyor Bekir Okan, şimdilerde işlerin başına yavaş yavaş çocuklarını getirmeye hazırlanıyor. 3 çocuğu olan Bekir Okan ile görüşmemizin sonlarına yanlışsız oğlu Can Özkan Okan ve kızı Işıl Okan Gülen geliyor. Cem Özkan Okan, Okan Kümesi bünyesindeki hastanelerin başında, Işıl Okan da üniversite ve kolejlerle ilgileniyor. Cem Özkan Okan, “Babam bizim yol göstericimiz. Onunla bir arada yürümeye devam ediyoruz. Bundan daha sonrası için gayemiz yurtharicinde büyümek. Bunun için çalışmalarımız devam ediyor” diyor. Işıl Okan Gülen da şunları söylüyor: “Babam daha çocuk yaşlardan beri bize fikirlerimizi sorardı. Ben 15 yıldır babamla birlikte çalışıyorum. Ondan epey şey öğrendim. Artık üniversitede mütevelli heyet lider yardımcısıyım ve daha fazla sorumluluk almaya başladım. Babamla birlikte daha güzel noktalara gelmek için çalışıyoruz.”