Professional
New member
İş hayatınızda 60 yılı geride bıraktınız. Bu süreçte en kritik sonucu ne vakit aldınız, nedir bu karar?
Kütahya Besin Sanayi Anonim Şirketi 1965 yılında kuruldu, ekmek fabrikası yapılarak işletmeye alındı. 1973 yılında porselen fabrikası kurulması gayesiyle şirket unvanına porselen sözü de eklenerek start verildi. Ben de şirket idare şurasında idare şurası lider yardımcısı olarak nazaranvlendirildim. O yılların koşullarında kâfi sermaye oluşturulması maksadıyla devlet tarafınca ‘halk sektörü’ sıfatı ile yatırım atakları başlatıldı. Mahallî halk, lokal idareler, yurtharicinde çalışan emekçilerimizin dövizleri ve lokomotif güç olarak bankaların iştirakinin sağlanması amaçlanıyordu. Ne yazık ki birinci üç kümede kâfi sermaye toplanamadığı için devlet siyaseti gereği bankalar sermaye koydular, doğal olarak hâkim sermayedar oldular. 1974 yılının ağustos ayında porselen fabrikasının inşaatına başlandığı günlerde Kıbrıs Barış Harekâtı başladı. Hatırlanacağı üzere batılılar ülkemize ambargo uygulamaya başlamıştı. meblağları ile faizler ve de enflasyon tavan yaptı ancak biz durmadık, yatırıma devam ettik. Çok güç koşullar altında, mark bazında %10/14 aralığında faizler ödemek durumunda kaldık. Bu koşullar altında fabrika 1978 yılında üretime başladı ancak döviz bazında ödenen yüksek faiz, inanılmaz ölçüde artan kur farkları ve yüksek enflasyon niçiniyle şirket kendisini toplayamadı, eksi duruma düştü. 1983’te idare konseyi lideri milletvekili olduğu için bankalar beni başkanlığa getirdi.
FRENE BASANLAR YERİNDE SAYDI
İdare şurası lideri olarak bakılırsave geldiğimde kurtuluş reçetesini hazırlayıp idare şurasına sundum. Reçetenin ana şayet olmazsa olmazı sermaye artışı teklifim bankalar tarafınca kabul edilmedi. Karşılık olarak bana ‘sen kendine bu kadar güveniyorsan biz paylarımızı sana satalım’ teklifini getirdiler. Çaresiz olarak kabul ettim. Özel bankalar paylarını bana sattılar, kamu bankaları da bana satmak yerine borsada halka arz ettiler. bu biçimdece biz şirketin yüzde 74’lük kısmına sahip olduk. yüzde 26’lık kısmı de borsada süreç görmeye başladı. Hâlâ da bu oranlar değişmedi. Çalıştık, şirket külfetlerden kurtuldu, büyüdü ve bugünlere geldik. Çok güç durumdaki şirketin sorumluluğunu almak ve neticelerina katlanmak sonucumızın, en kritik sonucumız olduğunu düşünüyorum. Başaramasaydık, şirket de biz de yok olabilirdik. Lakin şükürler olsun ki başardık.
Kütahya Besin Sanayi Anonim Şirketi 1965 yılında kuruldu, ekmek fabrikası yapılarak işletmeye alındı. 1973 yılında porselen fabrikası kurulması gayesiyle şirket unvanına porselen sözü de eklenerek start verildi. Ben de şirket idare şurasında idare şurası lider yardımcısı olarak nazaranvlendirildim. O yılların koşullarında kâfi sermaye oluşturulması maksadıyla devlet tarafınca ‘halk sektörü’ sıfatı ile yatırım atakları başlatıldı. Mahallî halk, lokal idareler, yurtharicinde çalışan emekçilerimizin dövizleri ve lokomotif güç olarak bankaların iştirakinin sağlanması amaçlanıyordu. Ne yazık ki birinci üç kümede kâfi sermaye toplanamadığı için devlet siyaseti gereği bankalar sermaye koydular, doğal olarak hâkim sermayedar oldular. 1974 yılının ağustos ayında porselen fabrikasının inşaatına başlandığı günlerde Kıbrıs Barış Harekâtı başladı. Hatırlanacağı üzere batılılar ülkemize ambargo uygulamaya başlamıştı. meblağları ile faizler ve de enflasyon tavan yaptı ancak biz durmadık, yatırıma devam ettik. Çok güç koşullar altında, mark bazında %10/14 aralığında faizler ödemek durumunda kaldık. Bu koşullar altında fabrika 1978 yılında üretime başladı ancak döviz bazında ödenen yüksek faiz, inanılmaz ölçüde artan kur farkları ve yüksek enflasyon niçiniyle şirket kendisini toplayamadı, eksi duruma düştü. 1983’te idare konseyi lideri milletvekili olduğu için bankalar beni başkanlığa getirdi.
FRENE BASANLAR YERİNDE SAYDI
İdare şurası lideri olarak bakılırsave geldiğimde kurtuluş reçetesini hazırlayıp idare şurasına sundum. Reçetenin ana şayet olmazsa olmazı sermaye artışı teklifim bankalar tarafınca kabul edilmedi. Karşılık olarak bana ‘sen kendine bu kadar güveniyorsan biz paylarımızı sana satalım’ teklifini getirdiler. Çaresiz olarak kabul ettim. Özel bankalar paylarını bana sattılar, kamu bankaları da bana satmak yerine borsada halka arz ettiler. bu biçimdece biz şirketin yüzde 74’lük kısmına sahip olduk. yüzde 26’lık kısmı de borsada süreç görmeye başladı. Hâlâ da bu oranlar değişmedi. Çalıştık, şirket külfetlerden kurtuldu, büyüdü ve bugünlere geldik. Çok güç durumdaki şirketin sorumluluğunu almak ve neticelerina katlanmak sonucumızın, en kritik sonucumız olduğunu düşünüyorum. Başaramasaydık, şirket de biz de yok olabilirdik. Lakin şükürler olsun ki başardık.