Professional
New member
Anayasa Mahkemesi, farklı kanunlar kapsamında babasından dolayı bağlanan vefat aylığının eşinden de vefat aylığı aldığı sebebi öne sürülerek iptali ve iade edilmesi istikametindeki karara yönelik ferdi müracaatta, kişinin mülkiyet hakkının ihlal edildiğine karar verdi.
Resmi Gazete’de yer alan karara nazaran, müracaatçının 1995’te babası, 2007’de eşi vefat etti. Babasının vefatı niçiniyle annesine, eşinin vefatı niçiniyle de kendisine farklı kanunlar kapsamında mevt aylığı bağlandı. 2009’da annesinin mevti üzerine Toplumsal Güvenlik Kurumuna (SGK) başvuran kişinin talebi kabul edildi ve babasından da vefat aylığı bağlandı.
SGK 2014’te, babasından kalan vefat aylığının kusur kararı müracaatçıya bağlandığını ileri sürerek iptal etti ve 24 taksitte ödenmesini talep etti.
Müracaatçının kelam konusu ölçüsü ödemesi için açılan dava ise Elazığ İş Mahkemesince reddedildi. sonucun istinafa taşınması üzerine Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi, 2017’de davayı faiz talebi tarafından reddetti, maaş ödemeleri tarafından ise iadesine hükmetti. Dairenin sonucunda, yürürlükteki kanunlar kapsamında şahsa ikinci maaşın bağlanamayacağı tabir edildi.
Bunun üzerine müracaatçı, Daire tarafınca yasal düzenlemelerin yanlış yorumlanarak yanılgılı, Yargıtay 21. Hukuk Dairesi ile Hukuk Genel Konseyi kararlarına da ters sonuca varıldığını ileri sürdü. SGK’nin birebir durumda bulunan öbür bir kişi hakkında açılan davada verilen ret sonucunın Yargıtay tarafınca bozulduğunu belirten müracaatçı, büyük bir ekonomik külfet altında kaldığını savunarak Anayasa Mahkemesine ferdi müracaat yaptı. Başvuruyu kıymetlendiren Yüksek Mahkeme, müracaatçının mülkiyet hakkının ihlal edildiğine hükmetti.
KARARIN MÜNASEBETİNDEN
Anayasa Mahkemesinin sonucunda, Anayasa’nın 35’inci hususunda mülkiyet hakkının tanımlandığına, yapılan müracaatın da bu kapsamda kıymetlendirilmesi gerektiğine işaret edildi. Kararda, SGK tarafınca müracaatçıya yapılan ödemelerin geri istenmesinin mülkiyet hakkına müdahale manasını taşıdığı açıklandı. Müracaatçıya eşinden 506, babasından ise 1479 sayılı Kanun kapsamında maaş bağlandığı aktarılan kararda, 2003’te 1479 sayılı Kanun’a eklenen 46’ncı husus mucibince farklı kanunlara tabi iki farklı vefat aylığı bağlanmasına pürüz bulunmadığı kaydedildi.
Müracaatçının ikinci mevt aylığını hak edip edemeyeceği konusunda 1479 sayılı Kanun’da yer verilen kararların uygulayıcı durumundaki SGK ve yargı mercilerince farklı yorumlanabildiği söz edilen kararda, SGK’nin 2 Eylül 2017’deki genel yazısıyla evvelki uygulamasının tam aksi tarafta süreç yaptığı tespitine yer verildi. Kararda, şunlar kaydedildi:
“Başvurucunun mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin desteğini oluşturan mevt aylığı bağlanması kaidelerine dair 1479 sayılı Kanun’un 45. ve 46. unsurlarına ait iki farklı yorumun yürürlükte bulunması ve bu yorumlardan birine geçerlilik sağlayacak biçimde içtihadın birleştirilememesi hukuk kurallarının muhataplarının davranışlarına taraf verme kapasitesini, ötürüsıyla öngörülebilirliğini zayıflatmış ve bu durum türel bellilik ve öngörülebilirlik prensiplerine aksi düşmüştür. Bu niçinlerle mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin bellilik ve öngörülebilirlik kriterlerini taşıyan bir kanuna dayanmadığı kararına ulaşılmıştır.”
Kararda ayrıyeten, bir daha yargılama yapılarak ihlalin sonuçlarının ortadan kaldırılması için sonucun ilgili mahkemelere gönderilmesi kararlaştırıldı.
Resmi Gazete’de yer alan karara nazaran, müracaatçının 1995’te babası, 2007’de eşi vefat etti. Babasının vefatı niçiniyle annesine, eşinin vefatı niçiniyle de kendisine farklı kanunlar kapsamında mevt aylığı bağlandı. 2009’da annesinin mevti üzerine Toplumsal Güvenlik Kurumuna (SGK) başvuran kişinin talebi kabul edildi ve babasından da vefat aylığı bağlandı.
SGK 2014’te, babasından kalan vefat aylığının kusur kararı müracaatçıya bağlandığını ileri sürerek iptal etti ve 24 taksitte ödenmesini talep etti.
Müracaatçının kelam konusu ölçüsü ödemesi için açılan dava ise Elazığ İş Mahkemesince reddedildi. sonucun istinafa taşınması üzerine Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi, 2017’de davayı faiz talebi tarafından reddetti, maaş ödemeleri tarafından ise iadesine hükmetti. Dairenin sonucunda, yürürlükteki kanunlar kapsamında şahsa ikinci maaşın bağlanamayacağı tabir edildi.
Bunun üzerine müracaatçı, Daire tarafınca yasal düzenlemelerin yanlış yorumlanarak yanılgılı, Yargıtay 21. Hukuk Dairesi ile Hukuk Genel Konseyi kararlarına da ters sonuca varıldığını ileri sürdü. SGK’nin birebir durumda bulunan öbür bir kişi hakkında açılan davada verilen ret sonucunın Yargıtay tarafınca bozulduğunu belirten müracaatçı, büyük bir ekonomik külfet altında kaldığını savunarak Anayasa Mahkemesine ferdi müracaat yaptı. Başvuruyu kıymetlendiren Yüksek Mahkeme, müracaatçının mülkiyet hakkının ihlal edildiğine hükmetti.
KARARIN MÜNASEBETİNDEN
Anayasa Mahkemesinin sonucunda, Anayasa’nın 35’inci hususunda mülkiyet hakkının tanımlandığına, yapılan müracaatın da bu kapsamda kıymetlendirilmesi gerektiğine işaret edildi. Kararda, SGK tarafınca müracaatçıya yapılan ödemelerin geri istenmesinin mülkiyet hakkına müdahale manasını taşıdığı açıklandı. Müracaatçıya eşinden 506, babasından ise 1479 sayılı Kanun kapsamında maaş bağlandığı aktarılan kararda, 2003’te 1479 sayılı Kanun’a eklenen 46’ncı husus mucibince farklı kanunlara tabi iki farklı vefat aylığı bağlanmasına pürüz bulunmadığı kaydedildi.
Müracaatçının ikinci mevt aylığını hak edip edemeyeceği konusunda 1479 sayılı Kanun’da yer verilen kararların uygulayıcı durumundaki SGK ve yargı mercilerince farklı yorumlanabildiği söz edilen kararda, SGK’nin 2 Eylül 2017’deki genel yazısıyla evvelki uygulamasının tam aksi tarafta süreç yaptığı tespitine yer verildi. Kararda, şunlar kaydedildi:
“Başvurucunun mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin desteğini oluşturan mevt aylığı bağlanması kaidelerine dair 1479 sayılı Kanun’un 45. ve 46. unsurlarına ait iki farklı yorumun yürürlükte bulunması ve bu yorumlardan birine geçerlilik sağlayacak biçimde içtihadın birleştirilememesi hukuk kurallarının muhataplarının davranışlarına taraf verme kapasitesini, ötürüsıyla öngörülebilirliğini zayıflatmış ve bu durum türel bellilik ve öngörülebilirlik prensiplerine aksi düşmüştür. Bu niçinlerle mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin bellilik ve öngörülebilirlik kriterlerini taşıyan bir kanuna dayanmadığı kararına ulaşılmıştır.”
Kararda ayrıyeten, bir daha yargılama yapılarak ihlalin sonuçlarının ortadan kaldırılması için sonucun ilgili mahkemelere gönderilmesi kararlaştırıldı.