Samuag
New member
LONDRA. Perşembe günü, Kral Charles’ın taç giyme töreninden iki gün önce, İngiltere modern tarihte kimlik tespiti gereken ilk seçimi yaptı. Evet, çünkü burada nüfus cüzdanı olmayan bir ülkede bulunuyoruz, yanınızda benzer belgeleri taşıma zorunluluğunuz yok ve şimdiye kadar sandık başına çağrılan herkes -ön kayıt yaptırdıktan sonra- belirlenmiş sandık başına gitmek zorundaydı. doğru ya da yanlış isimlerini söylemek ve sandıkta tercihini ifade edebilmek. Ne de olsa burası, en azından teoride, hala güçlü bir “sağduyuya”, sağduyuya sahip bir ülke.
Ardından, dönemin başbakanı Boris Johnson’ın şiddetle istediği ve seçmenin gerçek yaşını kanıtlayan fotoğraflı bir belge gösterme ihtiyacını dayatan 2022 Seçim Yasası geldi. 1998 barış anlaşmaları, artık güneyde İrlanda Cumhuriyeti ile fiziksel bir sınır yoktur. Ancak İngiltere’ye dönersek, İtalya’da kesinlikle normal kabul edilecek olan yasa, İşçi Partisi de dahil olmak üzere muhalefetten çok eleştiri aldı çünkü onlara göre en dezavantajlı nüfusun veya yabancı kökenlilerin oy kullanmasını engelliyor. Bunun nedeni, Kanal boyunca kimlik kartı zorunlu olmadığı için diğer belgelerin pahalı olmasıdır: ehliyet isteğe bağlıdır, örneğin pasaportun maliyeti, yerli bir İngiliz vatandaşı için yaklaşık 100 avro ve bir yabancı için yaklaşık 1.500 avrodur. kim yeni bir İngiliz vatandaşı oldu. Nüfusun bir kısmı için yasaklayıcı maliyetler, ancak sonunda belgelerde esneklik sağlandı: Süresi dolmuş olanlar bile sandık merkezlerinde geçerliydi.
Her halükarda İşçi Partisi Perşembe günü yerel seçimleri süpürdü ve 48 belediye meclisinin kontrolünü ve 1000’den fazla sandalyeyi kaybeden Başbakan Rishi Sunak’ın Muhafazakarlarına büyük bir darbe indirdi. Herhangi bir olumsuz bakış açısının ötesinde. Şimdi İşçi Partisi, 2002’den bu yana ilk kez – Downing Caddesi’nde Tony Blair yönetiminde sağlam bir şekilde iktidardayken – yerel koltukların çoğuna sahip. Liberal Demokratlar da 12 belediye meclisinin kontrolünü ele geçirerek başarılı oldular ve bunun yerine önceki statükoya kıyasla iki yüz sandalye kazanan Yeşiller. Sunak, “İyi gitmedi,” yorumunu yaptı, “ama İşçi Partisi’ne doğru tüm bu kaymayı görmüyorum.” İkincisinin lideri Sir Keir Starmer, bu sonucu “fantastik” olarak nitelendirdi ve aslında parti, Medway, Swindon, Plymouth, Stoke gibi 2024 genel seçimlerinde belirleyici olacak bölgeleri yerel düzeyde fethetti. -on- Trent ve Doğu Staffordshire.
Ancak bu, Muhafazakarların iktidarda olduğu 12 çekişmeli yılın ardından gelecek yıl İşçi Partisi için kesin bir zafer anlamına mı geliyor? O kadar açık değil. Tabii ki, bu verileri ulusal projeksiyonlara çevirirsek, Starmer’ın partisi, Muhafazakarlar için 26 ve Liberal Demokratlar için 20’ye karşı% 35 oy alacaktı ve bu dokuz puanlık İşçi Partisi için Muhafazakarların 2010’dan bu yana en büyük farkı olacaktı. David Cameron ile iktidara geldi ve bugüne kadar onu hiç bırakmadı. Bununla birlikte, BBC siyasetçisi Chris Mason’ın patronunun yaptığı analize göre, Britanya’nın kuru tek üyeli sistemine rağmen bu, herhangi bir parti için otomatik olarak açık bir çoğunluk anlamına gelmez. Bu noktada, Sir Ed Davey’in Lib-Dem’leri önümüzdeki yıl çok belirleyici olabilir.
Ardından, dönemin başbakanı Boris Johnson’ın şiddetle istediği ve seçmenin gerçek yaşını kanıtlayan fotoğraflı bir belge gösterme ihtiyacını dayatan 2022 Seçim Yasası geldi. 1998 barış anlaşmaları, artık güneyde İrlanda Cumhuriyeti ile fiziksel bir sınır yoktur. Ancak İngiltere’ye dönersek, İtalya’da kesinlikle normal kabul edilecek olan yasa, İşçi Partisi de dahil olmak üzere muhalefetten çok eleştiri aldı çünkü onlara göre en dezavantajlı nüfusun veya yabancı kökenlilerin oy kullanmasını engelliyor. Bunun nedeni, Kanal boyunca kimlik kartı zorunlu olmadığı için diğer belgelerin pahalı olmasıdır: ehliyet isteğe bağlıdır, örneğin pasaportun maliyeti, yerli bir İngiliz vatandaşı için yaklaşık 100 avro ve bir yabancı için yaklaşık 1.500 avrodur. kim yeni bir İngiliz vatandaşı oldu. Nüfusun bir kısmı için yasaklayıcı maliyetler, ancak sonunda belgelerde esneklik sağlandı: Süresi dolmuş olanlar bile sandık merkezlerinde geçerliydi.
Her halükarda İşçi Partisi Perşembe günü yerel seçimleri süpürdü ve 48 belediye meclisinin kontrolünü ve 1000’den fazla sandalyeyi kaybeden Başbakan Rishi Sunak’ın Muhafazakarlarına büyük bir darbe indirdi. Herhangi bir olumsuz bakış açısının ötesinde. Şimdi İşçi Partisi, 2002’den bu yana ilk kez – Downing Caddesi’nde Tony Blair yönetiminde sağlam bir şekilde iktidardayken – yerel koltukların çoğuna sahip. Liberal Demokratlar da 12 belediye meclisinin kontrolünü ele geçirerek başarılı oldular ve bunun yerine önceki statükoya kıyasla iki yüz sandalye kazanan Yeşiller. Sunak, “İyi gitmedi,” yorumunu yaptı, “ama İşçi Partisi’ne doğru tüm bu kaymayı görmüyorum.” İkincisinin lideri Sir Keir Starmer, bu sonucu “fantastik” olarak nitelendirdi ve aslında parti, Medway, Swindon, Plymouth, Stoke gibi 2024 genel seçimlerinde belirleyici olacak bölgeleri yerel düzeyde fethetti. -on- Trent ve Doğu Staffordshire.
Ancak bu, Muhafazakarların iktidarda olduğu 12 çekişmeli yılın ardından gelecek yıl İşçi Partisi için kesin bir zafer anlamına mı geliyor? O kadar açık değil. Tabii ki, bu verileri ulusal projeksiyonlara çevirirsek, Starmer’ın partisi, Muhafazakarlar için 26 ve Liberal Demokratlar için 20’ye karşı% 35 oy alacaktı ve bu dokuz puanlık İşçi Partisi için Muhafazakarların 2010’dan bu yana en büyük farkı olacaktı. David Cameron ile iktidara geldi ve bugüne kadar onu hiç bırakmadı. Bununla birlikte, BBC siyasetçisi Chris Mason’ın patronunun yaptığı analize göre, Britanya’nın kuru tek üyeli sistemine rağmen bu, herhangi bir parti için otomatik olarak açık bir çoğunluk anlamına gelmez. Bu noktada, Sir Ed Davey’in Lib-Dem’leri önümüzdeki yıl çok belirleyici olabilir.