Samuag
New member
Son periyotta toplumsal medyada tartışma konusu olan ‘çocuksuz restoran’ konseptini uzmanlar kıymetlendirdi.
“O SAATTE ÇOCUĞUN RESTORANDA İŞİ NE”
Hürriyet gazetesinden Fulya Soybaş’ın haberinde görüşlerine yer verilen Uzman Psikolog Yeşim Akıncı, 21.00-22.00 ortasının çocukların uyku saati olduğu hatırlatmasını yaparak, “Gece o saatte gidilen restoranlarda pek alışılmış ki çocuk olmamalı. O saatte çocuğun restoranda işi ne? Alkollü yer ise hele… Buralarda sigara içiliyor, alkol kana girince konuşma adabı, üslubu değişiyor. Bunlar çocuklara berbat örnek olabilecek durumlar. Çocuklar hele de küçük yaşlarda ebeveynlerini rol model alırlar. O niçinle de gittiğiniz restoran ‘aile’ restoranı değilse ben çocukların o restorana alınmaması taraftarıyım. Aile restoranıysa 19:00-20:00’de olağan ki gidersin. Hele bir de yerde yüksek müzik var ise! Çocuk açısından berbat bir durum” dedi.
“ÇOCUKSUZ BİR DÜNYA SEVİMSİZDİR”
Psikiyatrist Prof. Dr. Arif Verimli, “Çocukların ortasında olmadığı bir dünyayı cıvıltısız, renksiz ve ne palavra söyleyeyim sevimsiz buluyorum. Çocuksuz, sessiz, kurallı, köşeli bir ömür biçimini benimsemiş bireyler olabilir. Fakat bu türlü bir ‘Çocuk kabul etmeyen restoran’ konsepti benim anlayışıma aksi. Çocuklar akılsız ya da duygusuz değil. Bir yerden döndürüldüklerinde bunu anlar, incinirler. Ayrıyeten, her çocuk gittiği yeri birbirine katıyor diye bir şey yok. Her çocuğun kendi karakteri var. Kapısına gittiğiniz yerden ‘Çocuk almıyoruz’ diye çevrilmek hem ebeveyn hem çocuk için büyük utanç” diye konuştu.
“ON BİNLERCE ‘AİLE’ RESTORANI VAR”
Klinik Psikolog Emre Konuk bu tartışmanın kendisine ‘acayip’ geldiğini belirterek, “Sanki koskoca Türkiye’de bir tane restoran var da ‘Kabul edelim mi, etmeyelim mi?’ ya da bir kanun çıkarılacak da ‘Çocuklar girebilir mi giremez mi?’ onu tartışıyoruz. bu biçimde bir şey olabilir mi? Yalnız başına, sessiz, sakin yemek yiyen ve bunu isteyen beşerler var bu dünyada. Çocuğun olmadığı, müziğin çalınmadığı yer arayabilirler. Buna niçin müsaade verilmesin ki? Sonuçta genel bir durum değil. Çocuklu ailelerin çocuklarıyla gidebileceği on binlerce ‘aile’ restoranı var. Sapanca’da büyük otellerden biri çocuk kabul etmez örneğin. Sakin bir hafta sonu geçirmek için masraflar. Bir de kusura bakmayın ancak çocuklar bağırırlar, çağırırlar. Birden fazla anne de ‘Dur, yapma’ demez. O niçinle sakin kalmak isteyenlerin bu taleplerini karşılayacak bir restoran olmalıdır. Sonuçta çocukların haklarını elinden almıyoruz. Hürlük ve seçenek olduğu sürece sorun görmüyorum” diyor.
“EBEVEYNLER HUDUT ÇİZMEYİ BİLMİYOR”
Psikolog Ozanser Uğurlu, tartışmanın kültürel bir boyutu olduğunu belirterek, “Çocuk merkezli bir kültüre sahibiz. Bu, tahminen genlerimizde bile var. Göçebeydik, tarım ile yerleştik. Çocuk da işte bu noktada aileyi genişleten ve bir ortada tutan bir nesne üzere görüldü. Annelik ‘kutsal!’ Haliyle çocukları da… Hatta kimileri için yaptıkları ‘en güzel şey’. Bireysellik/çocuğun bizim bir modülümüz olmadığı, bir ebeveyne katabilecekleri, çocuklar ile bağlantının farklı kurulması üzere mevzularla toplum yeni tanışıyor. Bugünkü ebeveynlik şeklimizin karman çorman olması da bu yüzden” diye konuştu.
Uğurlu, “Adı üzerinde çocuk! Çocuk çocukluğunu yapacak. Burada meşakkat ebeveynlerde. Kimileri çocuğu sorumsuz ve sınırsız yetiştiriyor. Hudut çizmesini bilmeyen bir çocuk düşünce olabilir. Çocuklu ailelerin restoran bulmakta kasveti olmadığına göre birtakım yerlere de çocuk alınmayabilir. Bunun ayrımcılık olduğunu söylemek biraz ileri değil mi? Sonuçta çocuk ırk ya da cinsiyet değil” dedi.
“O SAATTE ÇOCUĞUN RESTORANDA İŞİ NE”
Hürriyet gazetesinden Fulya Soybaş’ın haberinde görüşlerine yer verilen Uzman Psikolog Yeşim Akıncı, 21.00-22.00 ortasının çocukların uyku saati olduğu hatırlatmasını yaparak, “Gece o saatte gidilen restoranlarda pek alışılmış ki çocuk olmamalı. O saatte çocuğun restoranda işi ne? Alkollü yer ise hele… Buralarda sigara içiliyor, alkol kana girince konuşma adabı, üslubu değişiyor. Bunlar çocuklara berbat örnek olabilecek durumlar. Çocuklar hele de küçük yaşlarda ebeveynlerini rol model alırlar. O niçinle de gittiğiniz restoran ‘aile’ restoranı değilse ben çocukların o restorana alınmaması taraftarıyım. Aile restoranıysa 19:00-20:00’de olağan ki gidersin. Hele bir de yerde yüksek müzik var ise! Çocuk açısından berbat bir durum” dedi.
“ÇOCUKSUZ BİR DÜNYA SEVİMSİZDİR”
Psikiyatrist Prof. Dr. Arif Verimli, “Çocukların ortasında olmadığı bir dünyayı cıvıltısız, renksiz ve ne palavra söyleyeyim sevimsiz buluyorum. Çocuksuz, sessiz, kurallı, köşeli bir ömür biçimini benimsemiş bireyler olabilir. Fakat bu türlü bir ‘Çocuk kabul etmeyen restoran’ konsepti benim anlayışıma aksi. Çocuklar akılsız ya da duygusuz değil. Bir yerden döndürüldüklerinde bunu anlar, incinirler. Ayrıyeten, her çocuk gittiği yeri birbirine katıyor diye bir şey yok. Her çocuğun kendi karakteri var. Kapısına gittiğiniz yerden ‘Çocuk almıyoruz’ diye çevrilmek hem ebeveyn hem çocuk için büyük utanç” diye konuştu.
“ON BİNLERCE ‘AİLE’ RESTORANI VAR”
Klinik Psikolog Emre Konuk bu tartışmanın kendisine ‘acayip’ geldiğini belirterek, “Sanki koskoca Türkiye’de bir tane restoran var da ‘Kabul edelim mi, etmeyelim mi?’ ya da bir kanun çıkarılacak da ‘Çocuklar girebilir mi giremez mi?’ onu tartışıyoruz. bu biçimde bir şey olabilir mi? Yalnız başına, sessiz, sakin yemek yiyen ve bunu isteyen beşerler var bu dünyada. Çocuğun olmadığı, müziğin çalınmadığı yer arayabilirler. Buna niçin müsaade verilmesin ki? Sonuçta genel bir durum değil. Çocuklu ailelerin çocuklarıyla gidebileceği on binlerce ‘aile’ restoranı var. Sapanca’da büyük otellerden biri çocuk kabul etmez örneğin. Sakin bir hafta sonu geçirmek için masraflar. Bir de kusura bakmayın ancak çocuklar bağırırlar, çağırırlar. Birden fazla anne de ‘Dur, yapma’ demez. O niçinle sakin kalmak isteyenlerin bu taleplerini karşılayacak bir restoran olmalıdır. Sonuçta çocukların haklarını elinden almıyoruz. Hürlük ve seçenek olduğu sürece sorun görmüyorum” diyor.
“EBEVEYNLER HUDUT ÇİZMEYİ BİLMİYOR”
Psikolog Ozanser Uğurlu, tartışmanın kültürel bir boyutu olduğunu belirterek, “Çocuk merkezli bir kültüre sahibiz. Bu, tahminen genlerimizde bile var. Göçebeydik, tarım ile yerleştik. Çocuk da işte bu noktada aileyi genişleten ve bir ortada tutan bir nesne üzere görüldü. Annelik ‘kutsal!’ Haliyle çocukları da… Hatta kimileri için yaptıkları ‘en güzel şey’. Bireysellik/çocuğun bizim bir modülümüz olmadığı, bir ebeveyne katabilecekleri, çocuklar ile bağlantının farklı kurulması üzere mevzularla toplum yeni tanışıyor. Bugünkü ebeveynlik şeklimizin karman çorman olması da bu yüzden” diye konuştu.
Uğurlu, “Adı üzerinde çocuk! Çocuk çocukluğunu yapacak. Burada meşakkat ebeveynlerde. Kimileri çocuğu sorumsuz ve sınırsız yetiştiriyor. Hudut çizmesini bilmeyen bir çocuk düşünce olabilir. Çocuklu ailelerin restoran bulmakta kasveti olmadığına göre birtakım yerlere de çocuk alınmayabilir. Bunun ayrımcılık olduğunu söylemek biraz ileri değil mi? Sonuçta çocuk ırk ya da cinsiyet değil” dedi.