Ethereum
New member
Çalıştığı fabrikadan kovulan amir, İş Mahkemesi’nin kapını çaldı. Haklı sebep olmaksızın davalı tarafınca iş mukavelesine son verildiğini, ödenmeyen alacaklarının bulunduğunu ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım personellik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etti.
Davalı patron ise işyerinde amir durumunda çalışan davacının bayan çalışanlara taciz içermeyen iletiler attığı için işten çıkarıldığını savundu. Şikayet üzerine, çalışanı işten çıkardığını öne sürdü.
Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. sonucu her iki taraf avukatı da temyiz edince devreye Yargıtay 22. Hukuk Dairesi girdi. Emsal nitelikteki kararda, bayan emekçilere uygunsuz bildiri atan amirin tazminatsız atılması gerektiğine dikkat çekildi.
Kararda şu biçimde denildi:
“Somut olayda, davacının iş mukavelesi davalı patron tarafınca, davacının çalıştığı projelerde farklı tarihlerde bayan mesai arkadaşlarına karşı iş bağını aşan davranışlar sergilediği ortadadır.
Uygunsuz saatlerde telefonla aradığı, ileti atarak rahatsız ettiği, uygunsuz tekliflerde bulunduğu, başka çalışanlara sinkaflı hakaret ettiği ve kendisine karşılık vermeyen bayan çalışanların vardiyalarını buna nazaran belirlediği anlaşılmaktadır. Bu sebeple davacının mukavelesi 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/II-(c), (d) ve (e) kararlarına dayanılarak feshedilmiştir.
Her ne kadar mahkemece davacıya isnat edilen hareketlerin bayan iş arkadaşlarına cinsel tacizde bulunma boyutunda olmadığı, rastgele bir cinsel tabir içermeyen bildiri gönderme halinde olduğu, tüm tezlerin soyut seviyede kaldığı üzere bir kıymetlendirme yapılmışsa da; belge içerisinde bildiri kayıtlarının bulunduğu, kelam konusu iletilerde davacının bayan iş arkadaşını meskenine çağırdığı, rahatsız ettiği ve taciz ettiği sabittir.
Başka bayan işçileri de taciz ettiğine dair duyumlar olduğu, taciz aksiyonunun gerçekleşmesi için açıkça cinsel sözler içermesinin gerekmediği, ötürüsıyla davacının hareketlerinin haklı niye tartısında olduğu anlaşılmıştır.
Hal bu biçimde olunca, mahkemece davalı işverence yapılan feshin haklı olduğu sebebi öne sürülerek kıdem ve ihbar tazminatının reddi gerekirken kabulü yanılgılı olup bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
Davalı patron ise işyerinde amir durumunda çalışan davacının bayan çalışanlara taciz içermeyen iletiler attığı için işten çıkarıldığını savundu. Şikayet üzerine, çalışanı işten çıkardığını öne sürdü.
Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. sonucu her iki taraf avukatı da temyiz edince devreye Yargıtay 22. Hukuk Dairesi girdi. Emsal nitelikteki kararda, bayan emekçilere uygunsuz bildiri atan amirin tazminatsız atılması gerektiğine dikkat çekildi.
Kararda şu biçimde denildi:
“Somut olayda, davacının iş mukavelesi davalı patron tarafınca, davacının çalıştığı projelerde farklı tarihlerde bayan mesai arkadaşlarına karşı iş bağını aşan davranışlar sergilediği ortadadır.
Uygunsuz saatlerde telefonla aradığı, ileti atarak rahatsız ettiği, uygunsuz tekliflerde bulunduğu, başka çalışanlara sinkaflı hakaret ettiği ve kendisine karşılık vermeyen bayan çalışanların vardiyalarını buna nazaran belirlediği anlaşılmaktadır. Bu sebeple davacının mukavelesi 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/II-(c), (d) ve (e) kararlarına dayanılarak feshedilmiştir.
Her ne kadar mahkemece davacıya isnat edilen hareketlerin bayan iş arkadaşlarına cinsel tacizde bulunma boyutunda olmadığı, rastgele bir cinsel tabir içermeyen bildiri gönderme halinde olduğu, tüm tezlerin soyut seviyede kaldığı üzere bir kıymetlendirme yapılmışsa da; belge içerisinde bildiri kayıtlarının bulunduğu, kelam konusu iletilerde davacının bayan iş arkadaşını meskenine çağırdığı, rahatsız ettiği ve taciz ettiği sabittir.
Başka bayan işçileri de taciz ettiğine dair duyumlar olduğu, taciz aksiyonunun gerçekleşmesi için açıkça cinsel sözler içermesinin gerekmediği, ötürüsıyla davacının hareketlerinin haklı niye tartısında olduğu anlaşılmıştır.
Hal bu biçimde olunca, mahkemece davalı işverence yapılan feshin haklı olduğu sebebi öne sürülerek kıdem ve ihbar tazminatının reddi gerekirken kabulü yanılgılı olup bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”